Hocam, defansta Talha yetersiz.
Orta sahada Ox yumuşak,
Gedson savruk,
Joao ağır,
Ciro hiç yok,
Rafa bile, ilk yarı yok.
Semih, koşmayan santrfor.
Oof, of..

6/8’de Salih/Amir dene bari be adam..

Takım bana eksi basmış.
Canım yanmış bağırıyorum.
Üstüne tutup sitedeki arkadaşlar da basıyor eksiyi.

Delirmemek işten değil.

Dost olan gelir, “Abi yapma etme.. Takdir-i İlahidir bu(mesela).
Senlik bi şey yok.. Kendini paralama.. Takım kötü oynamadı, senin gözler bozuk..” filan der..

Yok..

Neden yok,
Sebep yok,
Açıklama yok,
Öyle değil böyle, yok..

Ama eksi var..
Bas eksiyi..
Bas eksiyi..
Bas..

Hoca kendisi bile “Olmadı..” diyor,
Bizimkiler (şikayet ettiğimizde eksiyi bastıklarına göre) “Hayır oldu.. Tam da böyle olmalıydı.. ” diyor.

Twitter’a girin bakın,
Daha 5. dk’da dedim: Bu iş olmaz diye.
20’de dedim.
İlk yarı boyunca dedim.
Gözüm görüyor çünkü göreceğini.
Gördüm,
Dedim..

Takım şöyle,
oyuncular böyle..
Hoca? Miss..

Takımı, oyuncuları, oyunu Eduega görüyorsa,
Ole Gunnar görmüyorsa
Ben Ole’nin nesine sabredeyim birader?

Lambanın ampulü yanıyorsa yanıyor, yanmıyorsa yanmıyor.
İyi oynattığında iyi diyorduk,
Öynatamıyor, kötü diyoruz.
Kötü deyince bas eksiyi.
Ya, bi gidin birader.

Bu son iki maçta hoca iyi sınav vermedi kardeşim.
Verdiyse çıkın verdi deyin.
Ben Beşiktaş’ın taraftarıyım birader.
Ole Gunnar’ın değil.
Aşk olsun ulan size.

Zaten cinlerim başımda.

Canım kardeşim,
Ben(biz yani) bu adamı oyun oynatsın diye getirmedik mi takımın başına?

Geçen hafta kötüydük.
Olur, tamam, eyvallah..

E, hocasın madem, aksayan yerleri bizden daha önce, daha iyi görüyorsun, görmelisin.

Görsene..

Geçen hafta yenilen aynı takımı sürüyorsan sahaya,
Ya dalga geçiyorsun bizlerle,
Ya kendin dalga geçtin, yapmadın yapman gerekenleri, koca bir hafta boyunca.

Takımda aksayan oyuncuların yerine yenisini koymazsan,
Aksayanı kenara çekip bir başkasını sahaya sürmezsen olur mu?

Canım yanmış “Böyle olacaksa, böyle sürecekse bu hoca da gitsin..” diyorum.

İnsan bi şey söyler,
Bi sarılır teskin eder,
“Sen farkına varamamışsın abi.. Bak hoca şurada şöyle bi dokunuş yaptı..” der..
Biz de “Heee, hakkaten be.. Bak onu görememisim..” filan deriz.

Hocam, ben kitap okuyorum,
bir bölüme geliyorum,
adam öyle şeyler yazmış ki dudaklarım geriliyor, kendi kendime gülümsüyorum..

Bir film izliyorum,
oyuncu öyle oynuyor,
yönetmen öyle yönetiyor,
görüntü yönetmeni öyle fotoğraflar yakalıyor ki boğazıma bir yumruk tıkanıyor,
gözlerim yaşlanıyor
“Vay bee..” diyorum..

Okuduğumu anlarım,
Gördüğümü yorumlarım ben kardeşim.
Bu kadro bu kadarsa, elini tutan mı var?
Başka kadro sürsene sahaya?

Yapmayın yahu..
Zaten sokakta sopa yemiş çocuğu bir de evde döven anne misiniz siz birader?