Orson Welles..

“Ben, genç olmak nedir, bilirim..

Ancak siz, yaşlı olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmezsiniz..”

Eşimle oturmuş, tv izliyorduk..

Ekranda artık kült olmuş o siyah-beyaz fotoğrafı ve altında “Orson Welles öldü” yazısı belirdi.. Fondaysa o ünlü şarkısı: 

“I know, what it is to be young..”

…..

Can dostlarım,

Muhtemelen hepinizden çok şampiyonluk yaşadım,

Hepinizden çok da hüsrana uğradım..

Gerçi, duygular aleminde ölçme, tartma, sayma yöntemleri geçmediğinden neyin ne olduğu pek bilinmez ama,

Hepinizden çok hayal kırıklıkları yaşamış olduğum için, olana bitene -muhtemelen- hepinizden çok ben üzülüyorum(dur..)

Şoyle bir düşünürseniz hak verirsiniz bana.. Halim hal değil.. 

Çünkü bir değil iki değil.. Hep hep de olmaz ki canım, değil mi yani?..

O sebeple, üzülmesine üzülün, bozulun, kırılın, bir şey demem..

Ama, kendinizi de perişan etmemeye bakın, bence..

Çünkü, ilk olarak henüz hiçbir şey bitmiş değil..

Hatta bitmeyi bırakın, an itibariyle hepsinden daha öndeyiz daha şanslıyız, daha avantajlı durumdayız..

O nedenle, matematiksel anlamda net olarak her şey bitmeden, takım havlu atmadan önce biz taraftarlar havlu atmayalım, isterseniz..

Tut ki olmadı,

Bu işi beceremedik, bu seneyi boş geçtik, şampiyonluğu kaybettik..

Arkadaşlar, bu işin ucunda ölüm yok.. Yapmayın..

Evli olanlar eşinin, çocuğu olanlar çocuklarının gözlerine baksın..

Size deli bir sevgiyle bakan, sizi seven, beğenen, önemseyen, kutsayan o insanlardan sizlere yansıyacak sevginin yerini alabilecek hiçbir şey yok bu dünyada..

Henüz evli olmayan genç kardeşlerim de anasının, babasının gözlerine baksın.. 

Evladı için, dünyadaki en aziz şeyden, canından vaz geçmeye hazır olan, eli öpülesi o insanlara baksın..

Onların varlığından daha büyük bir mutluluk olabilir mi?..

Kodumun N’Koudou’su penaltıyı atamamış, Mensah davarı iyi oynamamış.. 

Bunlarla tüketmeyelim kendimizi, harcamayalım ne olur, gözünüzü seveyim..

Eninde sonunda bir oyun bu..

Evet, futbol bir oyun ama hayat -ne yazık ki- oyun değil.. 

Ana-baba fanidir, gün gelir uçar gider..

Yeterince yakın olamazsak eğer evladının ayalinin gözündeki o sıcak ışık -Allah korusun- söner..

Ve bunların değeri ancak yitip gittiğinde insanın kafasına dank eder.. 

Çunkü bunlar bir kez gittiğinde, kendini paralasan bir daha yerine gelmez..

Takım şampiyon olursa buradayız, hep beraber seviniriz..

Olmazsa da bozuluruz, eyvallh,  üzülürüz.. 

Ama o kadar..

Fazla kaptırmayalım kendimizi.. İşimize bakalım..

Yarın, buraları güllük gülistanlık görücem, haberiniz olsun.. 

Karalar bağlayanların çekeceği var benden, ona göre..

Hııı, dett!..

?????