Dayanışma…

@Paskal kardeşim sormuş; “deprem bölgesinde etkilenen arkadaş varsa yardımcı olalım mı?” diye… burdan yazayım da gözden kaçmasın dedim. 

Öncelikle şunu söyleyeyim, evet var. Fazlasıyla var…

Malatya’da yaşayan bir kuzenim var, eşi karayollarinda inşaat mühendisi. Cenazede birlikteydik, kar kış kıyamet zor bela eve döndüğümüz gece depremle sarsıldik. Çocuklarını Malatya’da bırakmışlardı.  Haber alabilene kadar öldük öldük dirildik. Neyseki ulaşabildik, çok fena korku içindeydi yavrucaklar. Oturdukları bina sağlam fakat iç duvarlar yıkılmış! “Kafamıza toprak düştü!” diyor fırlama:) …enişte hemen onları emanet ettiği arkadaşlarını şantiyeye yönlendirdi. Yol inşaatı şantiyesi… en azindan göçük altında kalma riski yok. Tabii tüm personelde aynı sekilde; çevre çeperine haber edip burayı bir toplanma alanına döndürüyorlar. Duyan yanındakine, o öbürüne derken akın akın geliyor insanlar üç-beş tane konteyner barınağa. Bizimkiler de apar topar çıkıyorlar yola. Yol bilgisini çıkmadan öğreniyoruz eniştenin işyerindeki arkadaşlarından. Çöken viyadukler, tüneller olduğunu söylüyorlar, mecburen güzergah, yolu iki katına çıkaran Kayseri- Sivas üzerinden olarak belirlenip çıkılıyor. Kış-kıyamet tabii yollar; üstüne panik havası… neyse zor bela ulaştıkları anda karşılaştıkları manzara felaket! 10-15 kişi yaşasın diye yapılan konteynerlerin etrafini yüzlerce kişi doldurmuş bile! Bizimkiler hemen başlıyorlar orayı organize etmeye, yemekhaneyi boşaltıp, ofisleri vs düzenleyerek insanlara yatacak yerler ayarliyorlar, araçlar birlestirilip aralarına brandalarla sığınaklar falan düzenliyorlar. İlk günün akşamına birçok şeyi halletselerde temel ihtiyaçlar kendini göstermeye başlıyor, oradakilerin kendi baslarina altından kalkabilecegi şeyler değil. Destek istiyorlar, ilk etapta ben dostlara haber edip 8-10 bin lira civarında bir para toparlayıp gonderdim.( Grande Mustafa abim de sağolsun, her zamanki gibi destek verdi) tabii bu yeterli mi? Hayır! O gece bizde sabaha kadar kimse uyumadi. Yerimizde duramiyoruz, bir yandan da sallanmaya devam ediyoruz tabii. Kalkıp yakın yerlere Adana, Antep gibi, desteğe gidelim mi diye tartıştık. Gereksiz kalabalığın faydası olmayacağına, bunun yerine malzeme göndermenin daha faydalı olacağına kanaat getirerek çalışmaya başladık hemen. 2.günün öglenine kadar 2 transit dolusu yardım malzemesi topladık ve satın aldık. Bunlar arasında 5 adet jeneratör, 3-4 tane Hilti, cok miktarda powerbank, giyecek ve su-hazir yiyecek gibi malzemeler var. Kullanılmış olanların yanında gücümüz yettiğince yenilerini de aldik kıyafetlerin. Çorap, içlik, mont, bot vs. Kadın pedinden, çocuk bezine ne aklımıza geldiyse. Hatta şunu söylemem lazım,  araçlara malzeme yüklerken  etraftan görüp de yardım malzemesi olduğunu anlayan hiç tanımadığımız insanlar getirip para verdiler veya alis veriş yapıp direkt katkı yaptılar. Sağolsunlar… 

Ulaşım sıkıntılı. Yollar problem. Yoğun bir kaçış var deprem bölgelerinden. Güvenlik zaafiyeti var. Biz hem yakın diye, hem de direkt çevremizdeki arkadaşlarımızın yoğun kayıplarının olduğu Hatay’ ı seçtik destek için. Belki az ama bizim ölçeğimize göre büyük bir destek paketini 2 Transitle öğleden sonra Hatay’a gönderdik. Hani birçok kurum var yardım toplayan. Neyi nereye gönderdiği konusunda pek güvenemiyoruz açıkçası. Bu sebeple biz dedik kendimiz direkt insanlara temas ederek, gözümüzle görerek el verelim. 

(Bu arada anlatım bozukluğum varsa kusura bakmayın, daldan dala gibi oluyor, bir taraftan yoğun bir telefon trafiği içindeyim.)

Birkaç noktaya değinmek istiyorum:

Deprem bölgesindeki insanlarımız halen dayanışma ruhunu fazlasıyla taşıyorlar. Misal çocuk bezi verdiğimiz anne paketin içinden 2-3 tanesini alıp başka ihtiyacı olanlarda var, onlara verin diyor. 

**Bol miktarda bebek maması almıştık, dağıtıyoruz da biberon yok, aklımıza gelmediki:( 

**Malatya’daki kuzenle görüştüğümüzde oradaki insanların-durumu iyi olan- işi gücü evi barki arabası olan arkadaşlarının artık olmadığını, kiminin vefat ettiği, kiminin de herseyini kaybettiğini anlattı. Doğa karşısında hepimizin bir hiç ve eşit olduğumuzu daha ne anlatabilir ki? 

**Dün yolladığımiz arkadaşımız kalıp arama kurtarmaya destek olmak istiyordu. Gidip gördüğü manzara karşısında hemen bugün geri dönüp (yanına alabildiğince insan alarak) malzeme toparlayıp getirmemiz lazım dedi. Belli başlı spesifik ürünler istiyor sahada lazım olacak. (Kafa lambası gibi) yoğun bir şekilde tedarik etmeye çalışıyoruz. En önemli eksikler barınacak çadır, branda, kışlık kalın giyecekler, battaniye ve yiyecek içecek… herkes aç susuz şu an. Kurtarma ekibi diye giden insanlar aynı zamanda bu insanların barınma alanlarına da ortak oluyorlar. Durum maalesef bu. Bu yüzden teknik donanımı bilgisi olmayan insanların oraya gitmemesi daha iyi gibi. 

**Dün eşimin çalıştığı kurum 1 tır dolusu kuru erzaği yolladı Hatay’a. Orda ne indirebilecek bir yer, ne de bunu yemek haline getirip dagitabilecek ortam var şu an. Muhattap olabilecek tüm kurumlar teyakkuz halinde, kimseye ulaşılamıyor. Yani diyeceğim o ki yardım gitse de bunun sahada karşılığı olmazsa bir anlamı yok. Bizim acilen oraya hem barınma için hem de belirli yerlere toplanabilme için çadırlar, sahra mutfakları kurmamız gerekiyor. En azindan bi çay çorba kaynayabilmesi lazım. 

** deprem bölgesinden gelen ailelerin misafir edilebilmesi lazım, çabalıyoruz. 

Şimdi anlatabildiğim kadarını anlamışsınizdır; tüm bunları bireysel olarak yapmak mümkün değil. Devletin kurumlarının hali ve davranış biçimleri hiç de anlatıldığı gibi, bizlere gösterildiği gibi değil. Bu yüzden özellikle STK’ larin nasıl çırpındığını kendim bizzat yaşıyorum. Ben de bir parti ve STK ile birlikte (adlarını gereksiz tartışmalara mahal vermemek için vermeyecegim) alanın tam kalbinde çalışmalar yürütüyorum(z). 

İlgisini çeken varsa, durumu olan… destek olmak isteyen… özelden ya da WhatsApp’tan ulaşabilirler. (0 506 061 5620) malzeme göndermek isteyen olursa da adres iletirim. Günlük araç ayarlıyoruz dostlar, ihtiyaç sahiplerine ulaştırmaya gayret ediyoruz. 

Hepinizden Allah razı olsun🙏