UmutCO Küllerimizden yeniden doğarız, yeniden zirveye şanlı bayrağımızı dikeriz.. Bugünlerde geçer.. Benim yaşadığım ilk şampiyonluk sevincinde, o büyük günde (1982) en çok şaşırdığım; ağlayan taraftarın gülen taraftardan fazla olmasıydı.. Meğer tam 14 sene o günü beklemişler..
Beşiktaş artık Şampiyon olamaz artık devri bitti demiş bütün otoriteler ama tabi ki o gün de küllerinden doğmuştu büyük Beşiktaşımız.. Hem de rakibimiz Eskişehir o gün sahasında bize yenilerek küme düşmüştü. Biz galibiyet golünü attık.. Sinan, Fikret, ziya.. hepsi o gün kahraman gibi mücadele ettiler.. Maç bitemedi, oyuncularımız apar topar üstlerindeki formaları çıkarmadan Eskişehirden kaçarcasına ayrıldıklar..Takım Otobüsü Bozüyük civarında geldiğinde 500 taraftarınız davullarla zurnalarla karşıladı takım otobüsünü, o üç dört saatlik yolu 12 saatte alabildi otobüsümüz.. Yollar siyah beyaza boyanmıştı. Dillerde tek şarkı, Şen ola Kartal Şen Ola…
O gün yine gelecek.. Kimleri mutluluktan kimileri sevinçten ağlayacak..
Hocam hoşgeldiniz, yenisiniz galiba:)
Daha sık yazarsanız mutlu edersiniz bizleri… :))
Ne gündü be…:)
Yaşlanmışız…