Tek çare santrafor gibi santrafor!

Bu takımın silip süpürdüğü sezonlardaki alamet-i farikası bitirici bir santraforu olmasıydı. Gomez, Aboubakar, kısmen Cenk Tosun…gibi.

Kupa maçının ilk yarısına bakıyorsun; maçı kopartacak pozisyonlar var mı, var. Ancak bizim forvette habire ofsayta düşen ve topu ayağına dolayan bir sakar oğlan da var. Halbuki aynı gol pozisyonlarında yukarıda saydığım ve adını hatırlayamadığım, iz bırakan forvetlerimizden biri sahada olsa ilk yarı skoru en az 2-0 olurdu.

Takım tam fişi çekecek pozisyonları bulduğunda işi bitiremeyince gittikçe yoruluyor ve defanstaki sakarlar (Vida – Welinton) mutlaka rakibe ölümcül ikramlarda bulunuyorlar. Rakibin de zaman geçtikçe morali ve direnci artıyor. Sezonun ilk yarısında, bizimkilerin ezberlediği senaryo maalesef hep bu oldu.

Altay maçı da farklı değil. Bir de bunun üzerine sürekli top ezen ve kaptıran güçsüz Atba da eklenince bize yine papatya falı açmak kalıyor. GS’nin madara olduğu her maçtan sonra, “durun biz daha beteriz!” demek zorunda mıyız? Nedir sezon başından beri çektiğimiz bu eziyet, yeter artık!