29, 30, 31..😐😶🤐

Çok kötü bir özelliği var zamanın: Durmuyor, geçiyor..

Zaten geçmese, durup kalsa olduğu yerde, Zaman denmezdi ona. Başka bir şey olurdu adı.

Geçen sene Rıza Hoca’yı gönderdikten sonra GvB’u beklemişti Hasan Arat. 

Daha doğrusu GvB yardımcısını beklemişti. Biz de ikisini.

Olmadı sonra. Gelemedi yardımcı. 

“E, o vakit, ben de gelemem..” dedi Giovanni’lerin Van Bronckhorst olanı.

Beklediğimizle kaldık.

Sonra Godfather’a döndürdük rotayı.

Santos’la da olmayınca, olan bize oldu. Zamanımızı yitirdiğimizle kaldık.

Su gibi akıp gitti zaman.

Zamanın ardından da hayal oldu, uçup gitti Arat.

Seçim yapıldı. Adalı geldi. Değişen olmadı. 

Bu sene de Sergen Yalçın’ı bekliyoruz. Serdal Adalı’nın beklemesi yüzünden.

Seçim süreci boyunca camiaya vadettiler gerçi ama, demek ki hiçbir görüşme yapmamışlar. Veya yaptılarsa da anlaş(a)mamışlar.. Sergen Yalçın hala yok ortalarda. 

Haberler geliyor, yurt dışında olduğuna dair. Tatildeymiş.

Tamam, yapsın tatilini. Sorun yok.

Ama çok kötü bir huyu var zamanın. Durmuyor. 

Acıması hiç yok. Geri alınamıyor. Geçiyor, gidiyor.

Biz, bekliyoruz.

11 yıllık esnaflar, şirketler, işletmeler beklemez.. Şirketler, kişiler, kurumlar beklemez.

Lafa gelince 121 yıllık camiayız. Biz bekliyoruz.

Bu arada günler geçiyor.

29, 30, 31, 01, 02…

Bütün yüreğimle inanarak ifade ederim: Derdim Sergen değil benim.

Geldiğinde faydalı olamayacağı kanaatinde olsam da insanım, yanılabilirim.

Ve zaten gelirse şayet, olmayacağı ayan beyan belli oluncaya kadar da desteklerim.

Ama bu yaklaşım olmaz.

Güne uygun olmayan, çağa aykırı, akılla bağdaşmayan zavallı bir anlayış bu.

Olmaz.

Sergen’de olsa, başkasında olmaz.

Camialar kişilerin keyfini beklemez.

Daha işin başında, tırnak içinde olmak kaydıyla “çuvalladı” bizim başkan.

2 – 0 yenik başladık biz bu işe.

Hiç olmadı doğrusu.

Yakışmadı..